Οικογένεια Ταραλά

Βαθιές ρίζες στην ιστορία έχει η οινική παράδοση της οικογένειας Ταραλά, που ξεκίνησε το «ταξίδι» της στον μαγικό κόσμο του οίνου στα τέλη του 19ου αιώνα, με την αγάπη για το κρασί να περνά από γενιά σε γενιά και σήμερα να ανοίγει δρόμους στο μέλλον.

Η ιστορία

Όλα ξεκίνησαν από το Νικόλαο Ταραλά, παππού του σημερινού ιδιοκτήτη του Κτήματος, Δημήτρη Ταραλά, ο οποίος καταγόταν από την Ανατολική Ρωμυλία.
Οραματιστής και ανήσυχο πνεύμα δημιούργησε εκεί τον πρώτο αμπελώνα της οικογένειας, βάζοντας τον πρώτο «σπόρο» της μακράς ιστορίας που θα ακολουθούσε, ενώ μαζί με τον αδερφό του Αθανάσιο εντρύφησαν και στον εμβολιασμό της αμπέλου, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τη φυλλοξήρα. Όταν το 1925 έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών ο Νικόλαος Ταραλάς παρέμεινε στην Ανατολική Ρωμυλία. Ένα από τα παιδιά του όμως, ο Χρήστος Ταραλάς, έφυγε για την Ελλάδα, όπως και ο αδερφός του Νικόλαου, Αθανάσιος.

Μάλιστα, μέχρι ο Αθανάσιος Ταραλάς να δημιουργήσει το νέο του φυτώριο στην Ελλάδα, τα πρώτα αμπέλια που φυτεύθηκαν επί ελληνικού εδάφους από την οικογένεια προέρχονταν από τα εμβολιασμένα κτήματα στην Ανατολική Ρωμυλία, τα οποία είχε στείλει στη μητέρα πατρίδα ο Νικόλαος Ταραλάς.

Όταν δε το 1935 η φυλλοξήρα εμφανίστηκε και στην Ελλάδα και σχεδόν όλος ο ελληνικός αμπελώνας έπαθε ζημιά από την ασθένεια, τα μόνα που έμειναν αλώβητα ήταν τα εμβολιασμένα φυτά που στάλθηκαν από το Νικόλαο Ταραλά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένας αμπελώνας εκατοντάδων στρεμμάτων στην Αγία Βαρβάρα Ημαθίας, όπου και εγκαταστάθηκε ο Χρήστος Ταραλάς. Με τα «θαυματουργά» αμπέλια ως εργαλείο και αξιοποιώντας τις γνώσεις της οικογένειάς του για την καλλιέργεια και την παραγωγή, δημιούργησε μια επιχείρηση παραγωγής, οινοποίησης και εμπορίας των προϊόντων της αμπέλου στην πόλη της Βέροιας. Μάλιστα, η ποσότητα που έφτασε να διακινεί προπολεμικά η επιχείρησή του υπολογιζόταν σε περίπου 200 τόνους κρασιού. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως έφερε το άδοξο τέλος της επιχείρησης.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής τα περιουσιακά της στοιχεία δημεύτηκαν και η πορεία της διακόπηκε απότομα, ενώ ο Χρήστος Ταραλάς άφησε την τελευταία του πνοή κυριολεκτικά ανάμεσα στα σταφύλια σε ηλικία μόλις 37 ετών. Σήμερα σώζεται μέρος του εξοπλισμού της επιχείρησης εκείνης, που περιλάμβανε ξύλινα βαρέλια χωρητικότητας 6,5 τόνων το καθένα -σώζονται τέσσερα από αυτά- και ληνούς (πατητήρια) των 20 και 10 τόνων αντίστοιχα.

Το σήμερα

Όμως η αγάπη του Χρήστου Ταραλά για το κρασί δεν έμεινε χωρίς διάδοχο. Ο γιος του Δημήτρης Ταραλάς, αν και ακολούθησε διαφορετικό δρόμο (ήταν υπάλληλος της Τράπεζας της Ελλάδας), δεν σταμάτησε να ασχολείται με την καλλιέργεια της αμπέλου και την οινοποίηση μικρών ποσοτήτων κρασιού για οικογενειακή χρήση και μάλιστα με παραδοσιακό τρόπο. Μετά την συνταξιοδότησή του και σε συνέχεια της οικογενειακής οινικής παράδοσης, θέλοντας να δει την ιστορία να ξαναζωντανεύει, πήρε τον… μίτο της οινικής δημιουργίας από εκεί που τον είχε αφήσει ο πατέρας του Έτσι, πραγματοποιώντας ένα όνειρο ζωής, αποφάσισε να δημιουργήσει το 2006 ένα σύγχρονο οινοποιείο, σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ασπασία και με τη βοήθεια των δίδυμων παιδιών του, Χρήστου και Νικολέτας.

Η παρουσία στο εξωτερικό

Τα κρασιά της Οικογένειας Ταραλά τα γεύονται πέραν της Ελλάδας και οι αγορές του εξωτερικού, καθώς η επιχείρηση έχει ανοίξει τα «φτερά» της και σε σημαντικές ξένες αγορές. Οι ετικέτες της βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στις αγορές της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Κύπρου, της Φινλανδίας και σε άλλες. Η εταιρία παράγει και άλλα προϊόντα-παράγωγα της αμπέλου, όπως αμπελόφυλλα, τα οποία, πέραν της παρουσίας τους στην Ελλάδα, εξάγονται στο Ντουμπάι και στην Αγγλία.